Eenmaal buiten het station van W. werd de pees er meteen opgelegd

Zaterdag 3 oktober 2015. 08:25 uur. Station Leuven, Spoor 3.
Op zoek naar een plaatsje op de trein naar Eupen zie ik bij toeval onze tochtleider die daar ook overgestapt is. Eens de trein op volle snelheid kon Marc mij zijn 75+10 toevertrouwen (gelukkig niet om te dragen, de mijne woog overigens meer dan genoeg) om zijn schaapjes te gaan zoeken. (De goede herder waakt over zijn schapen, hij kent de zijne en de zijne kennen hem (vrij naar Joh.10:14(*)).
In drie wagons áchter ons: niemand, bizar, allen zaten in de voorste wagons. Niet de beste keuze evenwel: (te onthouden) in Welkenraedt is de tunnel thv de staart van de trein. Maar ze waren wel allemaal present.

Eenmaal buiten het station van W. werd de pees er meteen opgelegd, en waren we vlug uit de bebouwde kom, die trouwens niks bijzonders te bieden heeft.
In het kerkje van Henri-Chapelle zou een huwelijk worden ingezegend, maar we konden echt niet wachten om het jonge paar geluk te wensen. Na flink wat stappen appelpauze aan het schooltje van La Clouse en na de bel (met dank aan R.) verder. Net voor het centrum van Aubel een park: we waren zo'n drie en een half uur op weg, goed halfweg en tijd dus voor de middagstop. Op een bank in de zon, of op het gras tussen de appelaars, want van Newton hebben we geleerd dat de appel niet niet ver van, maar wel onder de boom valt.
Intussen was Marc het verdere parcours aan het bestuderen. Eenmaal door Aubel opnieuw de weiden en bosjes en landwegjes in, over de taalgrens langs het Alsbos van waaruit we een enig zicht hadden op de Commanderie van Sint-Pieters-Voeren diep beneden ons.
Niet getalmd. Het Vrouwenbos lieten we rechts liggen, en nog wat verder, na een paar pittige meters door het Veursbos, kwamen we op een grote weg.
'Ik zie daar vlaggen' zei J. me, 'dat zal de camping zijn'.

Sedert Viroinval mag een culinaire verwijzing in het verslagje niet ontbreken. Derhalve: na een tomaten- of een wortel/paprikasoepje, frieten met (in azijn gemarineerd) stoofvlees klaargemaakt met appel/perenstroop, een klassieker in de streek. En calorie-rijk (**)
Voor het ijs met slagroom, chocolade én advokaat waren wij echter niet aan het goede adres.

Velen waren die dag al vroeg moeten opstaan, tijd dus om te gaan slapen. De appartementjes waren behoorlijk comfortabel. Maar: 'Elk nadeel heb zijn voordeel' wijsgeerde Johan Cruijff: (Wikipedia): die nacht moesten wij M., W., B., K., T., S., en de Z. inderdaad om hun lange benen niet benijden, zelfs niet diagonaal in een twijfelaar, als ze dat geluk al hadden.

Zondag 4 oktober 2015, 07:49 uur, Roodbos 3, B-3791 Remersdaal.
Desondanks, vóór (of toch tegen) zonsopgang stonden de meesten al aan de deur voor het ontbijtbuffet, waar iedereen zijn gading vond, wel - we zijn niet echt moeilijk - jammer dat er geen fondant muizenstrontjes waren ...

Op stap dan maar, naar Remersdaal 'centrum', meteen een lange holle weg naar beneden, om de quadriceps even te testen. In een verslag wordt het eentonig, maar de groene glooiingen bleven ons bekoren, zeker nadat de zon er rond een uur of 11 was doorgekomen. Om lange kilometers kort te maken: na een aantal hindernissen (kan je een elektrische afsluiting beter dan met een wandelstok, niet met een grassprietje of liever nog met een Kleenex vasthouden?) waren we tegen picknicktijd bij de grenspaal en het kruis in het Schimperbösch, waar de enen hun boterhammen in Nederland op aten, en de anderen liever in eigen land bleven om te eten.
Het werd er al wat drukker want we naderden het Drielandenpunt, maar in een lange rush staken we al die zondagse wandelaars voorbij.
Het labyrint lieten we links liggen en het Drielandenpunt zelf, we zijn er voorbij gestapt, been there seen that, niet echt ons ding (als er een kortere rij geweest was had een ijsje ons misschien eventueel wel kunnen bekoren).

Trouwens we moesten verder, aan de kerk van Montzen zou door de TEC niet op ons gewacht worden. We waren evenwel ruim op tijd, A la Chope was open, en, geloof me, die grote pint heeft mij gesmaakt.

Idem, 16:56 uur, Place Communale s/n, B-4850 MONTZEN.
'Dreiundzwanzig' telde de busbestuurster: toen de laatste van ons op de bus stapte was meteen de laatste wandelstap van dit wandelweekend gezet...

Het Land van Herve en de Voerstreek, een paradijs voor wandelaars en stappers, met hun kleine dorpjes en stadjes (met soms grote woningen die getuigen van een welvarend verleden), meidoornheggen, groene specht, reigers en torenvalken, boomgaarden met rode appeltjes en peren als vroege kerstversiering, holle wegen, wijdse weiden met fotogenieke Holsteinvaarzen, donker-beboste vergezichten.... én bij dat alles een waar Indian Summer-weertje, méée;r was at first sight niet nodig om er een geslaagd rugzakweekend van te maken.
Toch wel: een ervaren gids die beton en tarmac, verkavelingen en bebouwde kommen deskundig heeft vermeden.

Marc C.

(*) uit http://www.agp-internet.com/react/sermonnl/vr12.htm had ik nog andere alinea's kunnen parodiëren, maar er zijn grenzen.
(**) Dat ook de veggie-burgers gemarineerd hadden kunnen worden is te vinden bij EVA.